Abraham had twee zonen – Julia Blum
Datum: 20 maart 2020
Auteur: Niesje Stelwagen
Izak en Ismaël, beiden in Gods plan
Julia Blum is een Messiasbelijdende Jodin die zowel gestudeerd heeft in haar geboorteland Estland als in Israël. Zij woont in het stadje Mevasseret Sion, vlakbij Jeruzalem en wordt dus dagelijks geconfronteerd met het conflict tussen Joden en Arabieren. Zij geeft les in de Hebreeuwse Bijbel en de Joodse achtergronden van het Nieuwe Testament, verzorgt lezingen en schrijft boeken.
In haar boek ‘Abraham had twee zonen’ leidt zij de lezer door de geschiedenis van Abraham, Sara, Hagar, Ismaël en Izak. Zij doet dit aan de hand van de vier niveaus van PaRDeS (paradijs), een traditionele Joodse methode om de Schrift te onderzoeken:
Pesjat: de letterlijke inspiratie;
Remez: de allegorische betekenis;
Derasj: de verruimende betekenis;
Sod: de verborgen, geheime betekenis.
Het boek begint met een woordje uitleg van de uitgever, bijvoorbeeld over Joodse begrippen als Tenach en Talmoed. Daarna volgen enkele aanbevelingen, een verantwoording, inleiding en proloog en de vier niveaus van PaRDeS. Het eindigt met een epiloog, een verwijzing naar een eerder boek van de auteur en info over de kunstenaar die de pentekening op de voorkant van het boek heeft gemaakt.
Het lezen van dit boek was voor mij persoonlijk een grote zegen. (Minpuntje: vrij veel taalfoutjes.)
De beschrijvingen van de personages zijn boeiend en getuigen van een groot inlevingsvermogen. ‘k Had bij het lezen geregeld de gedachte: zo heeft het kunnen zijn.
De lijn van Genesis 21 en 22 naar Galaten 4 en de vergelijking met de offers in Leviticus 16 zijn bijzonder goed uitgewerkt.
‘Ismaël was dertien toen de Heer Abraham aankondigde dat Sara een zoon zou krijgen – dat haar kind de zoon van het verbond zou zijn en niet Ismaël. Ongetwijfeld was deze aankondiging een grote schok voor Abraham, die heel veel van Ismaël hield, hem altijd als zijn erfgenaam en opvolger had gezien en volkomen tevreden zou zijn als alles bleef zoals het was. Het moet voor Ismaël een nog veel grotere schok zijn geweest al is het zeer onwaarschijnlijk dat zijn vader hem alles heeft verteld. Maar waarschijnlijk begreep hij heel goed dat het een verandering in zijn status betekende. Hij zal zich uiteindelijk hebben gerealiseerd dat hij niet de zoon van het verbond was en ook nooit was geweest. Sindsdien hebben de eindeloze generaties van Sara’s kinderen de tol betaald voor de bittere teleurstelling die de zoon van Hagar ervoer’ (blz. 111).
Hebben wij niet allen één Vader? (Maleachi 2:10)